• صفحه نخست
• آشنایی با یوژن آتژه؛ عکاس فرانسوی (بخش یک)

بیوگرافی یوژن آتژه

دوره اولیه

ژان یوژن آگوست آتژه در لیبورن (فرانسه) از والدینی از طبقه کارگر، ژان یوژن آتژه، کالسکه‌ساز و زین‌فروش، و کلارا-آدلین آتژه متولد شد. پدرش شغل خود را تغییر داد و به یک فروشنده دوره گرد تبدیل شد تا چند سال بعد در تجارت مرد. اندکی بعد مادرش کلارا نیز درگذشت. در مواجهه با دوران کودکی سخت و نابخشودنی که او را در سن پنج سالگی یتیم کرد، توسط پدربزرگ و مادربزرگ سالخورده‌اش، ویکتورا و آگوست هورلیه، که در بوردو، فرانسه زندگی می‌کردند، بزرگ شدند. آتگت به زودی به عنوان یک پسر کابین به زندگی دریانوردی پیوست.

در سال 1878، آتژه به پاریس نقل مکان کرد و برای مهم ترین مدرسه بازیگری فرانسه، کنسرواتوار ملی موسیقی و نمایش، درخواست داد. او تمام امید خود را به این فرصت سرازیر کرد زیرا پول کمی داشت و همچنین در قسمتی از شهر زندگی می کرد. متأسفانه او نه تنها توسط مدرسه بازیگری رد شد، بلکه سپس برای پنج سال خدمت اجباری به ارتش فراخوانده شد. آتگت که مصمم بود در بازیگری شغلی برای خود ایجاد کند، دوباره درخواست داد و یک سال بعد پذیرفته شد. به گفته مربی و بازیگر مشهورش، ادموند گوت، آینده او در بازیگری روشن به نظر می رسید. با این حال، قد کوتاه او در 5'5 این امکان را به حضور ایده آل روی صحنه نداد، و ادموند گوت بعداً آتژه را با "لهجه ای بی ظرافت" توصیف کرد. و در همان سال پدربزرگ و مادربزرگش فوت کردند.

آتگت پس از اخراج از اجرا دست نکشید. در عوض، او به بازیگری در گروه های کوچکی که در حومه فرانسه سفر می کردند روی آورد. این تجربه برای آتژه مثمر ثمر بود که دوستان زیادی پیدا کرد، از جمله بازیگر همکار، ولنتاین دلافوس کامپاگنون، که همراه مادام العمر او شد. مدت کوتاهی پس از ترک گروه، آتگت به دنبال یک راه‌حل خلاقانه جدید بود و نقاشی را شروع کرد. او به پاریس نقل مکان کرد و در سال 1888 به عنوان یک عکاس حرفه ای مشغول به کار شد، او همچنین هیچ آموزش رسمی در زمینه عکاسی ندیده بود، اما انتخاب او به احتمال زیاد به دلیل نیاز مالی انجام شده است.

دوره بلوغ

در زمانی که عکاسی به سرعت به خاطر اهداف مستندش شناخته می شد، آتژه استودیوی خود را در پاریس در سال 1890 راه اندازی کرد. او تابلویی را به نمایش گذاشت که عکاسی خود را با عنوان Documents pour artistes (اسناد برای هنرمندان) تبلیغ می کرد و عکس هایی از مناظر و گل می فروخت. ، بناهای تاریخی و مانند آن. کارهای او نه تنها در خدمت هنرمندان بود، بلکه به تزئینات، مورخان، آهنگرهای فلزی، ناشران و بعداً مؤسسات ملی نیز خدمت کرد. آتژه به زودی کار زندگی خود را در مستندسازی پاریس قدیمی در آغاز در سال 1897 یافت. به لطف کارهای عمومی و بازسازی ساختمان های بارون هاوسمان که پاریس را در پایان قرن نوزدهم فرا گرفت، پاریس یک شهر بسیار در حال تغییر بود که شاهد تخریب ساختمان ها و خیابان های قدیمی بود. در اثر جنگ ویران شد تا راه را برای معماری مدرن‌تر باز کند. آتژه قبل از اینکه برای همیشه از بین برود به دنبال ثبت معماری و دکوراسیون در عکاسی خود بود.

اگرچه انگیزه او برای تصرف پاریس در حال تغییر تماماً به میل خودش انجام شد، او همچنین جایگاه تجاری پیدا کرده بود که در آن بتواند دستمزد زندگی را به دست آورد. او در سبک زندگی خود صرفه جویی می کرد، هرگز کاغذهایی را که کاملاً استفاده نشده بود دور نمی انداخت، لباس های کهنه می پوشید و خود را از رژیم غذایی محتاطانه نان و شیر حفظ می کرد (به دلیل مشکلات گوارشی، اما همچنین به گفته خودش، زیرا هر چیز دیگری "بی اعتدال" بود. لوکس"). یکی از دوستانش او را فردی «ناسازگار، لجباز و مستقل» توصیف کرد. شخصیت سرسخت و ماهیت صرفه جو او را بر آن داشت تا از فناوری های قدیمی عکاسی مانند دوربین دید دست و پا گیر و سه پایه که از صفحات شیشه ای استفاده می کرد نیز استقبال کند. او این دوربین بسیار بزرگ را با خود به بیرون برد و به جای دوربین های دستی موجود، به طور منظم از آن استفاده کرد. در مورد فیلمی که استفاده کرد هم همینطور، کاغذهای آلبومین به اندازه دوربین سه پایه قدیمی بود. زمانی که ساخت فیلم متوقف شد، آتگت همچنان توانست فیلم را پیدا کند و با استفاده از آلبومین چاپ کند.

آتژه کار خود را ساختن اسناد توصیف کرد. با این حال، مدت کوتاهی که او به عنوان نقاش گذرانده و در فرانسه زندگی می‌کند، در زمانی که نقاشی عمومی به سرعت در حال محبوب شدن بود، او را تحت تأثیر قرار داد تا عکس‌های زیادی از طبیعت مانند پدهای زنبق، درختان جوانه زده، و انبارهای کاه خلق کند که به شدت از امپرسیونیست‌ها مذموم است. هنرمندانی مانند مونه با این وجود، آتژه هرگز به هیچ یک از کلوپ های عکاسی یا هنری شکوفا زمان خود نپیوست.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”